Dünya koronavirüs pandemisine karşı bir yandan kapanma tedbirleriyle mücadele ederken diğer taraftan aşılama çalışmalarını tüm hızıyla sürdürüyor. Şuana kadar toplam 1,9 milyar doz aşı uygulandı.

Ancak yapılan araştırmalara göre, aşılama çalışmalarının çoğu zengin ülkelere gidiyor. Kullanılan 1,9 milyar doz aşının yalnızca yüzde 1'inin Afrika'ya gönderildiği ortaya çıktı. Diğer kıtalarda da durum parlak değil.

Gelişmiş ülkelerin nüfuslarının yarısından fazlasını aşıladığı dönemde, şimdiye değin Afrika kıtasında uygulanan 28 milyon doz oldu. Bu sayı kıta nüfusunun yüzde 2'sinden daha azına tekabül ediyor.

Dünya Sağlık Örgütü, Afrika kıtasının ikinci doz aşı olması gerekenler için en az 20 milyon AstraZeneca dozuna ihtiyaç duyduğunu açıkladı.

Öte yandan, kıta eylül ayına kadar nüfusunun yüzde 10'unun aşılamak için 200 milyon doz onaylanmış aşıya ihtiyaç duyuyor.

Öbür yandan, malzemelerle ilgili problemler, Kenya gibi ülkelerdeki aşı programlarını etkilerken kıtada en yüksek vaka sayısını barından Güney Afrika ise aşıların etkinlik endişelerinden dolayı AstraZeneca aşısından diğer aşıları kullanmaya başladı.

Gelecek yılın Şubat'ına kadar 60 milyon olan nüfusun yüzde  67'sini aşılamak isteyen Güney Afrika'ya şimdiye kadar anlaşması yapılan 30 milyon Pfizer/BioNTech doz aşısının sadece 1,3 milyonu gönderilebildi. Haziran sonunda ise 4,5 milyon doz aşının olması bekleniyor. Ayrıca ülke, 31 milyon doz Johnson & Johnson aşısı sipariş etti.

LATİN AMERİKA VE KARAYİPLER'DE DE AYNI SORUNLAR YAŞANIYOR

Afrika kıtasının yanı sıra Latin Amerika ve Karayipler'de de aynı sorunlar yaşanıyor. Dünya nüfusunun yüzde 8'ini oluşturan bu yerlerde dünyadaki koronavirüse bağlı ölümlerin yüzde 30'u gerçekleşti.

Nepal'de hükümetin şeffaf olmayan aşı tedarik süreci krize neden olurken, dünyanın en büyük aşı üreticisi Serum Enstitüsü'ne sahip Hindistan, kendi nüfusuna yetecek aşı üretmekte zorluk yaşıyor.

AŞI SORUNUNUN NEDENLERİ

Gelişmemiş ülkelerde aşı sorununun birçok nedeni bulunmakta. Bu nedenler arasında en başta yeterli dozun bulunamaması nedeniyle tedarik süreci yer alırken, bunu lojistik sorunları, sağlık altyapılarının yetersizliği ve bazı ülke halklarının aşılara güvensiz bakışı yer alıyor.